Zaterdag is het zover: Turkije speelt tegen Nederland in het EK. Een spannende wedstrijd voor velen. Deze week hebben vele Turkse Nederlanders de vraag gekregen: “Voor wie ben je?” In veel gevallen is dit een onschuldige vraag, maar helaas is dit niet altijd het geval.
We zien de laatste dagen een toename van negatieve reacties, zoals “Als je voor Turkije bent, ga dan maar terug naar je eigen land.” Dit soort opmerkingen zijn niet alleen kwetsend, maar ook misplaatst.
Het probleem van racisme is niet beperkt tot opmerkingen over voor welke ploeg iemand juicht. Het is ook zichtbaar in de manier waarop spelers van het Nederlands elftal behandeld worden. Wanneer een speler met een migratieachtergrond uitblinkt, wordt hij geprezen als een trotse Nederlander. Maar bij een mindere prestatie worden racistische opmerkingen en discriminerende uitspraken gedaan, vaak verwijzend naar hun achtergrond of huidskleur. Onder foto’s van het Nederlands elftal verschijnen regelmatig racistische opmerkingen, die aantonen dat acceptatie vaak oppervlakkig en voorwaardelijk is.
Terug even naar zaterdag. In Nederland wonen veel mensen met een Turkse achtergrond. Voor hen is deze wedstrijd meer dan alleen een sportevenement. Het raakt aan hun identiteit en verbondenheid met beide landen. Voor sommigen is het vanzelfsprekend om voor Turkije te zijn, voor anderen juist voor Nederland, en velen voelen zich verbonden met beide landen. Maar waarom zou dat problematisch zijn?
Verbondenheid met beide landen is geen vreemde of verwerpelijke gedachte. Turkse Nederlanders hebben een diepe band met Turkije, het land van hun voorouders, cultuur en familie. Tegelijkertijd zijn zij ook geworteld in Nederland, het land waar zij wonen, werken en leven. Deze dubbele verbondenheid kan harmonieus samengaan, zoals bij velen het geval is. Het is een verrijking van hun identiteit, geen contradictie.
Het is volkomen acceptabel om voor beide landen te zijn. Identiteit is niet zwart-wit; het is een kleurrijke mozaïek van ervaringen, herinneringen en gevoelens. Het kiezen voor Turkije betekent niet dat men Nederland verwerpt, en andersom. Veel Turkse Nederlanders hebben vrienden en familieleden die voor verschillende teams juichen, maar dit doet niets af aan hun verbondenheid met elkaar en met beide landen.
Laten we deze zaterdag, en elke dag daarna, proberen om meer begrip en respect te tonen voor de meervoudige identiteiten binnen onze samenleving. Laten we sport gebruiken om te verbinden in plaats van te verdelen. En laten we vooral genieten van een spannende wedstrijd waarbij iedereen zichzelf kan zijn, ongeacht voor welk team men juicht.
Bij voetbal draait het om passie, vreugde en saamhorigheid. Of je nu voor Turkije of Nederland bent, laten we samen vieren dat we deel uitmaken van een diverse en rijke samenleving. Tot slot een voorspelling vanuit mijn kant: ik denk dat Turkije 3-1 gaat winnen. Wat denk jij? Laat een reactie achter met jouw voorspelling.
Comments (0)